Wolność wyznania jako problem współczesnych państw

5/5 - (2 votes)

Wolność wyznania jest uważana za jedno z najważniejszych praw człowieka i jedno z fundamentalnych praw w demokratycznych państwach. Niemniej jednak, wiele państw nadal doświadcza problemów związanych z jej realizacją i ochroną.

W wielu krajach istnieją restrykcje na wolność wyznania, takie jak ograniczenia w przypadku religii mniejszości, zakazy dotyczące niektórych form wyznawania i represje wobec osób wyznających określone religie. Inne kraje doświadczają konfliktów związanych z różnymi interpretacjami religii i wolności wyznania, co może prowadzić do napięć i niepokojów społecznych.

Również w krajach, w których prawo gwarantuje wolność wyznania, może istnieć praktyczne ograniczenie wyznawców w wyrażaniu i praktykowaniu swojej wiary. Może to być spowodowane m.in. brakiem tolerancji, nietolerancją i uprzedzeniami wobec mniejszości religijnych lub brakiem dostępności do miejsc kultu.

W współczesnych państwach, wolność wyznania jest nadal ważnym problemem i wymaga ciągłych wysiłków, aby ją chronić i zapewnić, że będzie ona respektowana i realizowana na całym świecie.

Artykuły 9 i 10 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka wskazują, iż „każdy ma prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania” oraz „do wolności wyrażania opinii”. Zgodnie z artykułem 9 „prawo to obejmuje wolność zmiany wyznania lub przekonań oraz wolność uzewnętrzniania indywidualnie lub wspólnie z innymi, publicznie lub prywatnie, swego wyznania lub przekonań przez uprawianie kultu, nauczanie, praktykowanie i czynności rytualne”.

Natomiast artykuł 10 mówi, iż prawo do wolności wyrażania opinii „obejmuje wolność posiadania poglądów oraz otrzymywania i przekazywania informacji bez ingerencji władz publicznych i bez względu na granice państwowe”. Analizując prawa wolności, myśli, sumienia, wyznania na podstawie konstytucji hiszpańskiej, można powiedzieć, że zapewnia powyższe wolności, a rząd respektuje te prawa w praktyce.

W 1999 roku władze Katalonii, jednej z prowincji Hiszpanii, odmówiły przedłużenia licencji na działalność trzech stacji radiowych Kościoła Katolickiego. Jednak sprawa ta zakończyła się pomyślnie w marcu 2000 roku, gdy Sąd Najwyższy Katalonii orzekł, iż kryteria przyznawania przez władze Katalonii licencji kładzie zbyt duży nacisk na używanie w programie języka katalońskiego. Paradoksalne w tej kwestii jest to, że to zwykle właśnie Katalończycy skarżą się na dyskryminację, między innymi pod względem językowym.

Chcą używać własnego języka, lecz jednocześnie sami dopuszczają się nadużyć, czego dobrym przykładem jest powyżej przywołany brak zgody władz na przedłużenie licencji radiostacjom katolickim, używającym języka kastylijskiego.

W Hiszpanii nie istnieje religia państwowa, jednak katolicyzm jest religią dominującą i państwo zapewnia mu dofinansowanie. Judaizm, islam i protestantyzm mają oficjalny status i również otrzymują pomoc od państwa.

Wyznawcy innych religii, jak Świadkowie Jehowy czy Mormoni, są objęci konstytucyjną ochroną, ale nie otrzymują żadnych świadczeń. Religie oficjalnie nie zarejestrowane są traktowane jak zrzeszenia kulturalne. W szkołach publicznych istnieje możliwość – jednak nie obowiązek – uczęszczania na lekcje religii, Istnieją jednak zarzuty, iż rząd dyskryminuje religie nie-katolickie, głównie przez odmawianie im przywilejów, przysługujących Kościołowi Katolickiemu.

W 1999 roku parlament przyjął niezobowiązującą rezolucję, wzywającą rząd do wzmożenia środków przeciwko działalności „destrukcyjnych sekt”. Już od 1989 roku prawo pozwalało policji na śledzenie działalności sekt, a nawet stworzono w tym celu specjalną jednostkę. Po ogłoszeniu powyższej rezolucji w niewyjaśnionych okolicznościach zginął Świadek Jehowy oraz został aresztowany lider ugrupowania o nazwie „Orientacja”.

Również raport Helsińskiej Federacji Praw Człowieka krytykuje rząd hiszpański za dyskryminację „nowych religii”. Raport amerykańskiego Departamentu Stanu z 1993 roku nie wspomina o nadużyciach, związanych z prawem do wolności wyznania7. Wtedy uznano, iż wszelkie problemy na tym tle zostały rozwiązane wraz z prawnym zrównaniem wszystkich głównych religii. Obecnie jednak najwyraźniej okazuje się, że problemy pozostały, a nawet zaczęły z czasem przybierać na sile.

Dodaj komentarz