Międzynarodowa Organizacja Pracy (MOP) została założona w 1919 roku i od 1946 roku jest wyspecjalizowaną agencją Organizacji Narodów Zjednoczonych. Polska jest członkiem MOP od początku jej istnienia.
Główną działalnością Międzynarodowej Organizacji Pracy jest tworzenie norm prawnych, które są instrumentem oddziaływania w celu budowania sprawiedliwego ładu społecznego w poszczególnych krajach na poziomie międzynarodowym. Działalność normatywna MOP nie ogranicza się do wąsko zdefiniowanego prawa pracy, ale rozciąga się także na obszar zabezpieczenia społecznego oraz polityki społeczno-gospodarczej.
Podstawowym aktem normatywnym przyjętym przez Konferencję Generalną MOP są konwencje – akty normatywne prawa międzynarodowego. Oznacza to, że po ich ratyfikacji są one wiążące dla państw członkowskich. Cechuje je jednak pewna niezależność, ponieważ obowiązują przez określony czas, mimo że np. państwo wycofało ich ratyfikację, a nawet członkostwo w organizacji. Międzynarodowa Organizacja Pracy posiada określone środki zmuszające państwa członkowskie do ratyfikacji oraz procedury monitorowania przestrzegania ratyfikowanych konwencji.
Konwencja Międzynarodowej Organizacji Pracy w znacznej części poświęcona została uregulowaniu kwestii uprzywilejowania roszczeń pracowniczych. W państwach słabiej rozwiniętych gospodarczo, których nie stać na powołanie instytucji gwarantujących pracownikom wypłatę ich należności, jest to bowiem jedyna możliwość ochrony.
Szczególną uwagę zwrócono na wysokość przywileju egzekucyjnego. Konwencja zapewnia roszczeniom pracowniczym bardzo wysoką rangę. Powinny one wyprzedzać większość innych uprzywilejowanych roszczeń, a w szczególności należności skarbu państwa i systemu ubezpieczeń społecznych (art. 8 § 1). Bardzo ważne jest by roszczenia pracowników miały pierwszeństwo przed roszczeniami skarbu państwa, gdyż najczęściej jest tak, że zaspokojenie tego wierzyciela wyczerpuje cały majątek upadłego[10].
W takiej sytuacji ochrona roszczeń w drodze przywileju okazałaby się nieefektywna.
[10] W Niemczech ok. 80% wniosków o przeprowadzenie postępowania upadłościowego jest odrzucanych z powodu braku środków na przeprowadzenie tego postępowania.