Prawa człowieka jest to zbiór praw i wolności przysługujących każdemu człowiekowi bez względu na rasę, język, płeć, pochodzenie narodowe i społeczne, przekonania polityczne, religię, własność itp. Prawa człowieka są niezbywalne (zrzec się ich nie można, nie można ich sprzedać) i nienaruszalne. Postulują poszanowanie najcenniejszych ludzkich wartości, takich jak życie, wolność, godność, swobodny rozwój i wiele innych.
Szacunek dla pewnych wartości związanych z człowiekiem tkwi głęboko w kulturze europejskiej. Tu najwcześniej przyjmowano formy, które miały zabezpieczać przed bezkarnym zabójstwem, okaleczeniem czy narażeniem na szwank zdrowia jednostki. W środowisku europejskim, zdominowanym przez chrześcijaństwo, życie ludzkie podniesiono do rangi wartości chronionej dekalogiem, który również może być uznawany za źródło ochrony własności, choć sama kategoria sięga jeszcze prawa rzymskiego.
Wczesne wieki średnie upowszechniły też ograniczone do stanów wyższych prawo do wolności. Te trzy prawa: do życia, wolności i własności najczęściej są traktowane jako podstawowe, właściwe naturze ludzkiej i przyrodzone jej godności, niezależnie od istniejącego stanu normatywnego. Niekiedy, odwołując się do filozofii antycznej i doktryny chrześcijańskiej, określa się je prawami naturalnymi.
Prawa człowieka są dzisiaj jedną z dziedzin prawa konstytucyjnego i prawa międzynarodowego. Chronią człowieka we wszystkich okresach jego życia, przejawach działalności i różnych okolicznościach. Ich specyfika wyraża się w gwarantowaniu jednostce uprawnień wspólnych całej grupie ( kobiety, dzieci, pracownicy, uchodźcy, mniejszości ) lub nawet całej ludzkości. Stanowią efekt wielowiekowej ewolucji w podejściu do atrybutów społeczeństwa, takich jak równość, sprawiedliwość, wolność w ocenie potrzeb i niezbędnych warunków ich zaspokajania.