Dzisiejszy poziom rozwoju praw człowieka pozwala wyodrębnić:
1. Prawa pierwszej generacji, obejmujące prawa osobiste jednostek i prawa polityczne, np. prawo do życia, równość wobec prawa, prawo do uczestniczenia w życiu publicznym.
2. Prawa drugiej generacji, obejmujące prawa społeczne, gospodarcze i kulturalne, a więc prawa służące zabezpieczeniu bytu materialnego jednostek, ich rozwoju fizycznego i duchowego, na przykład prawo do pracy, prawo do informacji.
3. Prawa trzeciej generacji, obejmujące na przykład prawo do nieskażonego środowiska, prawo do pokoju, prawo do demokracji.
Prawa jednostki stale ulegają ciągłemu rozszerzeniu. Określa się nowe praw, rozszerzając płaszczyznę ich występowania na coraz to nowe sfery życia (np. prawo do eutanazji czy aborcji). Jak uważa R. Kuźniar, zagadnienie eutanazji jest ogromnym problemem w kontekście praw człowieka. Tradycyjne podejście do praw człowieka odrzuca eutanazję, która jest sprzeczna np. z Europejskiej Konwencji Praw Człowieka.[1]
[1] R. Kuźniar, Prawa człowieka. Prawo, instytucje, stosunki międzynarodowe, Warszawa 2000, s. 46.